Courgettepannekoekjes

Courgettes waren er in overvloed tijdens deze zomer. Het werd tijd om eens iets anders te maken dan gestoofde couscous met courgette (en andere groenten), dus ontleende ik enkele kookboeken in de bibliotheek. Eergisteren maakte ik courgettepannekoekjes, maar ik kan u beter meteen doorverwijzen naar de blog 'C'est qui la fille'. Elodie blogde er vanavond een gelijkaardig recept om courgettes tot koekjes te verwerken.

Zelf gebruikte ik munt en platte peterselie, maar dat vind ik niet zo'n aanrader. Allé hup! Hier moet je zijn!

Cassis

Vorig jaar plantte ik twee bessenstruiken: een struik met rode bessen en één met cassisbessen. Die laatste was ik vergeten, maar gelukkig groeiden er dit jaar meteen bessen aan en kwam ik te weten welke struik ik gekocht had.

Nu blijken cassisbessen nogal zuur te zijn. Een aardbeien-cassissmoothie was al een succes. Hebben jullie nog ideeën om cassisbessen te verwerken?

Slaatjes: een uitbreiding voor mijn menu

Ik lust niet zo graag erwten, maar de schoonheid van groenten kunnen mij wel eens gemakkelijk overtuigen om erwten te leren lusten. En de schoonheid van slaatjes in een boek kan mij blijkbaar ook gemakkelijk overtuigen om erwten in een slaatje te doen.

Slaatjes zijn nooit mijn dada geweest. Daarom twijfelde ik even toen de andere Paspelpoezen me "Slaatjes" van Photo-copy cadeau gaven voor mijn verjaardag. Ik slaagde er nooit in om iets lekker te kruiden of een goede vinaigrette te maken. Maar dat is dus veranderd dankzij dit nuttige cadeau!


Vrijdag maakte ik twee slaatjes: een exotische slaatje met kip en mango en een 'Ik heb geen tijd'-zalmslaatje. Ook kon ik dankzij het boek tomaten op italiaanse wijze kruiden... succes! Het vierde slaatje is een couscoussalade van Tessa Kiros, uit het boek 'De smaak van mijn herinnering'.

Rabarberen

Daar ik in het hele "Ik probeer af te studeren"-gebeuren weinig tijd heb en prioriteiten moet stellen, groeit de rabarberplant lustig verder. Het is een stiekemerd. Elk jaar verbaas ik mij weer over zijn kleuren, structuur, grootte en geur. Telkens ben ik verliefd op zijn naam, zijn vezels, zijn rode stengels en grote groene bladeren. Hij heeft mij niet nodig. Hij trekt zijn plan en is er op tijd bij dit jaar, dus kan er volop rabarber gedeeld en verorberd worden.

Vandaag bakte ik een appel-rabarbercrumble (recept). Dinsdag staat rababertaart op het menu.

Voor wie geen blijf weet met zijn rabarberstengels:

• Rabarbertaart
• Rabarbercrumble met frambozen 
• Rabarbersiroop
• Kruimelcake met rabarber

Njam!

Brownie & Blondie

Zondag was ik jarig en op zaterdagavond kwamen mijn beste vriendinnen eten ter ere van. Er was een frisse couscoussalade met komkommer en munt als aperitiefhapje, groentenlasagne als hoofdgerecht en brownies & blondies (met bolletje ijs) vervolledigden het menu. Het recept van de blondies vond ik bij Photo-copy, maar het recept van de brownies had u van mij te goed. Et voila:

Ingrediënten
200 g zwarte chocolade
200 g boter
4 eieren
200 g suiker
1 pakje vanillesuiker
150 g bloem: 100 g bloem en 50 g zelfrijzende bloem

Werkwijze

1. Klop de eieren los. Meng deze samen met de suiker, bloem en vanillesuiker.
2. Verwarm de boter en smelt de chocolade.
3. Roer 2. goed bij 1.
4. Giet het deeg in een schaal, bekleed met bakpapier. Bak 35 minuten in een voorverwarmde oven op 180°C.

Je kan ook een dikkere brownie maken door telkens de helft van de hoeveelheden extra toe te voegen. De bloemverdeling pas ik dan ook aan en dit zijn de te gebruiken hoeveelheden voor een dikkere brownie:

300 g zwarte chocolade
300 g boter
6 eieren
300 g suiker
1 pakje vanillesuiker
225 g bloem: 125 g bloem en 100 g zelfrijzende bloem

Het recept is eenvoudig en snel klaar. Bron is een vriendin, en zij kreeg het van een andere vriendin.

Groentenpastei

Bladerdeeg: check. Groentjes: check. Kon niet misgaan en het ging niet mis. Mijn eerste pasteitjes, beste lezers! Misschien zelfs de eerste die ik at in mijn leven.

Ik maakte ze ongeveer volgens een recept van Jonge Sla, dat u zaterdag in 'De Standaard Magazine' kon terugvinden. Als u zich door het uiterlijk van de inhoud laat afschrikken om er zelf aan te beginnen, dan mist u iets: het was lekker!

Bladerdeegrolletjes met linzen

Toen ik bij Kelly het idee van bladerdeegrolletjes ontdekte, vond ik dat een geweldig idee. Ik houd niet van linzen in een echte portie. Her en der een linze op mijn bord kan geen kwaad, maar een hoopje linzen steekt mij snel tegen. Dit vond ik een geweldig idee, want ik ben dol op bladerdeeg.
Linzen, een wortel en een halve paprika koken, pletten, kruiden en tussen een vel bladerdeeg rollen. Het moest niet moeilijk zijn.

Uit de oven gehaald: ik vond het een geweldig idee. Die geuren, dat moest een succes zijn.
Een eerste hap: lekker! Een tweede hap: misschien wel weer wat droog, die korrelige linzenpuree. En ergens tussen de vierde en vijfde hap stak het mij plots tegen. Mijn maag had er genoeg van.

Ik vind het nog steeds een geweldig idee. Maar een volgend experiment zal voornamelijk uit andere verhoudingen bestaan en misschien met iets dat de puree wat smeuïger maakt. Of ik moet leren leven met het idee dat linzen niet voor mij zijn uitgevonden.

Mayonaise & Ketchup

Eén uitdaging opgelost: mijn sausjesbehoefte vormt geen probleem voor deze suikervrij testweek. Er wordt suiker toegevoegd aan de sauzen die je in de winkel koopt. Een goede reden om er zelf eens te maken.

Voor de mayonaise gebruikte ik een recept van Jeroen Meus. Je kan het hier terugvinden. Op de website kan je de hoeveelheden gemakkelijk aanpassen per aantal personen. Ik gebruikte het recept voor twee personen, maar vond het meer dan genoeg en plan volgende keer slechts één ei te gebruiken.

Het recept voor ketchup staat hier: Homemade Sugar-Free Ketchup.
(350ml tomatenpasta, 4 eetlepels appelciderazijn, 1 eetlepel mosterd, 60ml + 2 eetlepels water, 1/2 theelepel zout, 1/2 theelepel kaneel, 1/8 theelepel kruidnagel, 1/4 theelepel lookpoeder)

Voor beide sausjes geldt:

• De smaak is minder zoet, maar zeker lekker.
• Doordat de smaak puurder is, gebruik ik minder saus bij uw maaltijd.
• Het is snel bereid.
• Het is een makkelijk recept.

De moeite om het zelf ook te proberen!

Pide

Ik maakte het eerder al eens, en herinnerde mij gedachten als 'de smaak is eigenlijk wel goed, maar het is niet goed gerezen' of 'de structuur is goed, maar de smaak moet nog worden verbeterd. Enfin, ik weet niet meer wat ik ervan dacht en besloot er aan te beginnen met een schone lei. Geen probleem: de perfectie werd bereikt. Een zeldzaamheid in mijn leven. Men schrijve het neer in het grote keukengeschiedenisboek! Ik ben namelijk niet snel 100% tevreden wanneer het op eigen gerechten aankomt, maar dit was puur genieten.

Ik volgde het recept dat Elza D. eens met ons deelde. Zonder putjes en met gebakken tomaat: puur genieten. Ik val in herhaling, maar het was zo lekker.

Vetbollen

Gedaan met de eerste stageperiode, dus tijd voor wat creativiteit: vetbollen maken met dit recept.

Het zijn geen milieuvriendelijke vetbollen. Ik gebruikte dit frituurvet en dat bevat palmolie. Niet goed bezig.


Alléhup, help uw tuinvogels eens. Hier is nog een beetje inspiratie:

1. Mezenbollen 2. DIY: Bird feeder 3. bird seed feeder 4. Gevogeld gebak 5. Vogelboom 6. Vogelvoedsel
7. In een kopje

Bagels

Toen ik vorig weekend met Elisse, Marlou en Cleo bij Barnini te vinden was, waarschuwde Elisse me: het eten van een bagel houdt een groot risico in op een nabije verslaving. Tot op vandaag red ik het nog prima zonder, maar het stond meteen vast dat ik zelf bagels zou proberen bakken. En zoals gewoonlijk houdt het vinden van een recept naar mijn hart bij mij een nog grotere verslavingskans in. Baaaaaagels!

Misschien moet ik nog wat oefenen op het vormen van de bagels en misschien moet ik de bagels een beetje drogen voor ze de oven in gaan, maar het was een zeer geslaagde bakmiddag. Ik gebruikte dit recept.

Pistolet met vegetarische preparé

Vegetarische preparé. Elk vegetarisch huisgemaakt broodsmeersel ontvangt hier een applaus.

Al bedenk ik mij bij het typen van dit blogbericht dat bij de mozarella die ik kocht dierlijk stremsel (een enzym dat uit de lebmaag van kalveren: ze worden er niet voor geslacht, maar het wordt als bijproduct gewonnen bij geslachte kalveren) is gebruikt. Ik eet kaas en wekelijks wel wat vlees, maar ik wou de gedachte toch even meegeven. Zolang ik mijn potje nog niet zelf kook, vind ik het moeilijk om vegetarisch te leven. Het zou nu ook wel moeten kunnen, maar ik kan dat niet. Ondertussen gaat mijn voorkeur uit naar vleesloos eten en alternatieven.

Maar goed, laat u niet afleiden door mijn vegetarische gepieker (er bestaat ook mozarella met plantaardig stremsel) en laat ik het recept de eer geven die het verdient. Preparé (zonder vlees) op mijn pistolet: olé. Applaus!

Net echt én lekker. Dank u, Miniatuurmensje, om het recept te delen.

Bleke kruidnoten

Kruidnoten met Sinterklaas? Dat is een Nederlandse traditie, dus die kon ik vroeger niet in mijn schoen terugvinden. Ik ben eigenlijk nogal gesteld op tradities en daar vrij conservatief in (dus geen Halloweenfeestjes voor mij). Maar Nederland ligt hier een uurtje fietsen vandaan en Hema is goed ingeburgerd, dus vonden de kruidnoten hun weg naar dit huis op 6 december. Ondertussen wordt het snoepgoed niet meer door heel het huis verstopt en staat op 6 december en op Pasen enkel een mooi gevulde mand op tafel. Kruidnoten zorgen voor een mooie en lekkere vulling tussen de guimauvekes, guimauve sigaren en chocoladeventjes.

Sinterklaas, hoor ik u denken? Wel, ik weiger kruidnoten een nieuwe Sinterklaastraditie te laten worden en voeg ze liever toe aan de herfst. Aan het einde van de zomer kwam ik in 'Ecofabulous koken in alle seizoenen' een recept tegen voor kruidnoten en ik had meteen zin in herfst. Nu is de herfst er en ziedaar: kruidnoten!


Ik gebruikte dit recept, maar het zijn er bleke geworden, want ik had geen bruine basterdsuiker in huis en heb deze door rietsuiker vervangen. Desondanks de verandering: een succesrecept. (Maar misschien kan het nog een beetje beter, dus aan de Nederlandse lezers: welkom om uw traditionele recepten door te mailen!)

Soms helpt het om eens naar de poep van uw baksel te kijken wanneer je vindt dat het er niet helemaal uit ziet zoals het origineel. Instant geluk.

Fan van de natuur

In april 2011 heb ik een tweede blog opgericht, naast Being my own hero. Ik vond het niet mogelijk om mijn groene interesses hier te tonen en deed dat dan op Op blote voet. Maar het verhaal klopte niet. Naast naaien, breien of koken is het voor mij belangrijk om bezig te zijn met natuur. In tegenstelling tot mijn andere interesses ben ik elke dag wel bezig met natuur. Het maakt deel uit van wie ik ben en mezelf splitsen over twee blogs is nogal idioot.
Hier zit een fan van de natuur en dat zal u binnenkort wel merken, want ik breng mijn liefde voor groen weer naar hier.

Appelgalette

Verkouden zijn en creëren, dat gaat niet samen bij mij. Ik heb het geprobeerd, maar toen enkele recykleerprojecten en een focacciabrood mislukten, gaf ik het maar op om mijn dag creatief in te vullen. Vandaag voel ik mij enigszins wat beter en begon mijn dag goed door het vinden van een simpel gerecht zoals een appelgalette . Een perfect herfstrecept! Felle wind en regen hebben bij mij goesting voor herfst naar boven gebracht. Kastanjes rapen, pompoensoep maken, breien, zuurstof in de lucht, een appelgalette in de oven, ...

Een fijn recept, want ook zonder mooie of precieze afwerking: zeer lekker!

2 x Courgette

Zelf kon ik geen enkele courgette oogsten, maar in de tuin van mijn broer groeiden ze weelderig. Ik ben fan van courgettes. Liefst samen met wortel, ui en paprika: in blokjes snijden en de pan in. Simpel, zoals ik een recept het liefst heb. Toen ik de courgette-gerechten van Kelly en van de groene prinses op het scherm kreeg, dacht ik: ah voila, dat wordt hier weer een succes. Ik ga dat eens rap maken en er iets over bloggen: simpele recepten verdienen dat.

Gisteren stond de frietketel op de kast, een ideaal moment voor gefrituurde courgettehapjes:


Maar na twee gebakken schijfjes bedacht ik mij dat dat misschien niet zo proper was voor het frietvet. Ik stoofde de overige schijfjes in een pan. De gefrituurde schijfjes smaakten mij wel.
De gestoofde schijfjes: geen succes. Als ik eens een feestje organiseer waarvoor "een laagje" gelegd dient te worden, dan komen de gefrituurde schijfjes zeker nog eens op tafel.

Pasta met courgette, reuzebonen en citroen, maar dan zonder reuzenbonen:



Het plan was zelf pasta te maken voor dit gerecht. Dat mislukte door koppigheid (ik moest en zou het met de pastamachine maken en weigerde de deegrol boven te halen, met als resultaat: dikke slierten pasta) en er kwam spaghetti uit een pakje op tafel met een saus die vast wel zou smaken als iemand anders hem bereid had. Kruiden en ik, dat is geen goede combinatie. Ik heb daar geen voeling mee. Het "niet smaken" van mijn avondeten valt te wijten aan mijn gebrek aan verfijnde smaak en waarschijnlijk ook wel doordat mijn honger over was na een uurtje aanmodderen en ondertussen een tweejarige entertainen. Als ik nog eens spreek over zelf pasta maken, herinner mij er dan aan dat daar een saus bij hoort en dat ik daar geen held in ben?

Beide recepten mogen wel in mijn receptenbundel en dat betekent dat ik het goede recepten vind. Maar ik heb ze oneerbiedig klaar gemaakt: met de natte vinger en veel: "och, het maakt niet uit"-gezucht. Volgens mij is de fut er nog een beetje uit door mijn herexamens.