Een koestermomentje

Het tweede boek van de reeks Wildwoud werd aangekocht door de bibliotheek - het vallen van dikke regendruppels op de bomen in het park - het rapen van vele kastanjes (want door het herfstweer zijn er veel gevallen en omdat het regent, raapt niemand ze op) - fietsen in schemerduister - boeken die ik wil herlezen - het ophalen van mijn fiets nadat ik hem vijf nachten bij de bushalte liet staan - een praatje met de bibliothecaresse over leeshonger en het gebrek aan tijd en het gebrek aan tijd willen maken - het vinden van geliefde auteurs en muzikanten tijdens de boekenverkoop van de bibliotheek (ik kocht 'Even gelukkig' - 'Het boek van Klaas Vaak en het ABC van de slaap', '30 jaar Herman van Veen', 'Foor 11', 'Spinvis 2002 - 2007' en een Libelle met kerststickers: stuk voor stuk pareltjes en dat voor €3,50.) - bloemkool op mijn bord.

Ik vroeg mezelf af of dit nu wilde zeggen dat ik op dit moment gelukkig ben. Met al die vreugdesprongetjes in amper twee uren zou ik wel tot die vaststelling moeten komen. Maar als vers afgestudeerde verpleegkundige weet je eigenlijk peanuts van je beroep af, dus ik heb nog wel wat aan mijn hoofd. Ik kan niet elke dag tot in de toppen van mijn tenen gelukkig zijn. En dat vind ik nog fijn ook. Het zijn die kleine dingen waarom ik leef. Ooit was dat anders. Als je me nu vraagt waarom ik niet dood wil, dan zou élk puntje van de bovenstaande lijst een antwoord kunnen zijn (nu ja, behalve dat van die boekenverkoop dan).

Amai, amai, amai. En hoe gaat het met u?