Slakkenweer

Vier jaar geleden gaf mijn biologieleerkracht de hele klas de opdracht om huisjesslakken te verzamelen. Op school zouden we de huisjes met elkaar vergelijken en turven (een proefje over dna en erfelijkheid). We hebben een vrij grote tuin, maar huisjesslakken zaten hier niet echt. Ik vond er twee, ook op de dagen met slakkenweer zoals vandaag. Naaktslakken waren er voldoende, maar daar was ik niets mee. Dus riepen we de hulp in van vrienden en zo kwam ik wel aan enkele huisjesslakken.

Er is wel iets misgegaan bij het bewaren van de huisjesslakken tot de dag van de proef. Vandaag zou ik een tweehonderdtal slakken kunnen tellen op 5m² en ik denk eerlijk dat er op dat stuk en de nabije omgeving ervan wel duizenden slakken zitten (inclusief de kleine slakjes natuurlijk).
De huisjesslakken zitten op drie plaatsen in onze tuin: in mijn moestuin (weinig slakgevoelige planten, dus ik had er weinig last van), op die 5m² naast de veranda en aan één kant van de oprit. In zo'n grote getale dat ik actie moet ondernemen. Ik doe letterlijk geen vlieg kwaad(*), maar hier zie ik mezelf genoodzaakt om biervallen te zetten. Keihard. Mijn hart, een ijskoude steen.


(*) Zonder hypocriet te doen: ik eet bijna dagelijks vlees, dus figuurlijk heeft die vlieg wel pech.