being my own hero: Laat mij maar vliegen waar ik vlieg

Vandaag had ik een gesprek met een negenennegentigjarige. Over vroeger en over hoe tijden veranderen. Ik had uren met hem op dat bankje kunnen zitten, maar we gingen "gewoon een beetje wandelen" en de bewoners van het rusthuis zouden hun koffie snel krijgen, dus we moesten weer naar binnen.

We babbelden ook over leeuweriken, kievitten en spreeuwen. U kan weten dat mijn hart dan al gemakkelijk verkocht is. Terwijl ik deze blog schrijf vliegt een zwarte roodstaart steeds heen en weer op één meter van mij vandaan. Ha, ik heb misschien geen lief, maar met de liefde voor het leven ben ik meer dan voldaan. En dan nog wat muziek in mijn gevoelige oren. Yum yum.

Oh ja. Ik wilde eigenlijk vertellen dat ik niet verder ga met het 365-project. Een dag is zo om, ongedisciplineerd, andere dingen te doen, betere manieren om mijn fotoskills bij te schaven, etc.

't Is maar dat ge het weet!

5 comments:

Elisse10 July 2013 at 11:32
Oh spijtig, Tine! Maar wel begrijpelijk hoor, hoop dat je fijne plaatjes blijft maken :-) Geniet van het schone weer!
it is I, Leclerc14 July 2013 at 17:09
Zo ne schone titel - hij zweeft / vliegt al een paar dagen door mijn hoofd. Eigen poëzie?
Saskia Janssen18 July 2013 at 01:56
Lijkt me fijn, zulke gesprekken met zulke mensen (:
Melissa30 July 2013 at 16:38
Spijtig! maar dankzij dat project leerde ik jouw blog kennen! dus daar zijn we dan ook weer blij om :)
Sanne5 August 2013 at 23:22
Ohhhh, jammer Tine! Maar het moet natuurlijk wel leuk blijven, en je blijft ook gewoon fotograferen zo te zien :).